روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی اجرا شده شب دوم ماه مبارک رمضان به نفسِ حاج‌ محمد رضا طاهری

طایر قدسم و بشکسته زکین بال و پرم
آسمان سوخته از آه و سرشک بصرم

من جگر پاره‌ی زهرا و علی هستم  آه
به همین جرم شده پاره تمام جگرم

* اون عزیز اینطوری می‌فرمود. مرحوم حاج آقای رجبی می گفت، نقل از ایشون. روضه ابی عبدالله همگانیه. همه می تونن گریه کنن، ولی تو روضه امام حسن، اگر می بینی نمیتونی گریه کنی به چشمات التماس کن، بگو آبرو منو پهلو حضرت زهرا سلام الله علیها بخر. مادرش زهرا خیلی دوس داره برا پسرش اشک بریزی...*

با همه غربت خود فاطمه را داشت علی
حق گواه است که مظلوم‌ترم از پدرم

یار بی مهر مرا قاتل و خانه مقتل
زده از زهر جفا بر دل و بر جان شررم

* گریه کردی، برا پاره های جگر من گریه کردی اما نه روضه من اینه که میخوام براتون بگم...*

سالیان است که بگذشته از آن وقعه ولی
صحنه‌ی کوچه و سیلی نرود از نظرم

تیرها بر بدنم خورد ولیکن یادِ
پهلوی فاطمه و خونِ روی میخ درم

* نگاه کرد دور تا دور بسترشو. همه دارن گریه میکنن. اما ایراد به اباالفضل نگرفت. ایراد به زینب کبری نگرفت. ایراد به ام کلثوم و برادرای دیگه نگرفت. تا نگاه کرد دید ابی عبدالله داره اشک میریزه. فرمود: حسینم تو گریه نکن عزیز دلم." لا یوم کیومک یا اباعبدالله"...همین یه بیت روضه من. روضه ای که امام حسن علیه السلام داره میگه...*

گیسویم گشت سپید از غم زهرا امّا
از جفا چنگ نخورده‌ست دگر موی سرم

شاعر: محمود اسدی شائق

 

* بابا برای این موی سر فقط امام حسن علیه السلام گریه نمی کرد. مادرش زهرا کنار گودال نگاه میکرد هی میگفت...*

یادش بخیر موی تو را شانه میزدم
افتاده دست شمر همه خاطرات من

* ای حسین ...*