روضه و توسل به کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام اجرا شده به نفسِ حجت الاسلام سید محمد حسین تقوی

"السلام علیک یا ابامحمد یا حسن بن علی ایهالمجتبی یابن رسول الله..."

 تا شود راضی ز اعمالم  خدا گفتم: حسن
مادرش بر سینه زد آرام تا گفتم: حسن

خود گرسنه ماند و سگ را با غذایش سیر کرد
هرکسی گفت از کرم گفت از سخا گفتم :حسن

ناامید کوچه ها کی ناامیدم میکند
زود حل شد مشکل من هرکجا گفتم:حسن

نام او را می بری،زهرا تفضُّل می کند
تا بگیرد فاطمه دست مرا،گفتم:حسن

«حسن جان....حسن جان....»

کریم کاری به جز جود و کرم نداره
آقام تو مدینه س ولی حرم نداره

کریم اونیه که همدم اشک و آهه
دیده که مادرش تو کوچه بی پناهه

*حالا روضه امام حسن...*

ای تشت یاری ام بده دیگر بریده ام
این زهر را به قصد شفایم چشیده ام

کم سن و سال بودم و پیری به من رسید
مانند شمع قطره به قطره چکیده ام

*به اون نوکرش در عالم رویا فرمود: که ما یه مرگ داریم یه شهادت...مرگ من تو کوچه هاست...*

راضی به مردنم که نبینم مغیره را
من ناز مرگ را به دل و جان خریده ام

*لذا تا زهر رو خورد بقیه به صورت می زدند اما زبان حال امام حسن یه چیز دیگه بود...*

راحت از این زخم و جراحت شدم
ز دیدن مغیره راحت شدم...

وای من و وای من و وای من
میخ در و سینه زهرای من

*من پسر ارشد بودم...بابام علی رو من یه جور دیگه حساب کرده بود؛اما نتونستم کاری کنم...*

در وسط کوچه تو را می زدند
کاش به جای تو مرا می زدند

*آدم یه داغی می بینه میخواد به همه بگه بلکه آروم بشه به کسی نتونست بگه چی دیده...*

یارب نصیب هیچ غریبه،دگر نکن
دردی که گیسوان حسن را سفید کرد

با صد امید حامی مادر شدم ولی
سیلی زنی امید مرا ناامید کرد

*تا امام مجتبی شروع کرد رو خاک به خودش غلطیدن بعضی ها گفتند جعده که فرار کرد...اومدن یه عده دنبال بنی هاشم...زودتر از همه زینب آمد. تا اومد شروع کرد گریه کردن؛خواهر برات بمیره مگه میشه زینب به حسین خبر نده.ابی عبدالله سر امام حسن رو بلند کرد. خون از این لب و دندان،پاک کرد آنقدر گریه کرد، آرام نمیشد.تا امام حسن فرمود:حسین جان! دیگه گریه نکن..."لایوم کیومک یا اباعبدالله"امام حسن فرمود:حسین! اگر دارم جون میدم اهل و عیالم کنارمَن غریب جون نمیدم...غریب تویی که سی هزار نفر دوره ات می کنند...هر چه صدا میزنی:أین مسلم؟ أین حبیب؟أین ولدی علی؟أین أخی ابالفضل؟امام حسن وقتی جون می داد زن و بچه رو سپرد به ابی عبدالله...چه قشنگم پدری کرد برای قاسم و عبدالله...اما بمیرم برای اون آقایی که زینب کبری فرمود:بمیرم برای اون آقایی که با غصه از دنیا رفت.چه غصه ای داشت آقا؟..*

چشمی به چشم قاتل و چشمی به خیمه ها
در بین کاروان خود ای کاش زن نداشت

«حسیین...»