روضه و توسل ویژهٔ اربعین حسینی

*سلام من به اون خواهری که کنار کشته ی داداشش، نشسته بود و ناله میزد و اشک میریخت. عمه ی سادات، زینب کبری، "بَکَت و اَبکَت واللهِ کُلَّ عَدُوّ و صَدیق" طوری گریه میکرد دوست و دشمن به حالش گریه میکردن، گاهی صدا میزدأاَنتَ اأخی؟ آیا تو برادر منی؟ گاهی صدا میزد یا جدّآه..*

 این کشته ی فتاده به هامون حسین توست
این صید دست و پا زده در خون حسین توست

*گاهی دست زیر پاره پاره بدن برادر، صدا میزد خدا این قربانی رو از ما قبول کن. چه کردند با این خواهر داغدیده، یابن الحسن، یه عده از عربها اومدن، اما با کعب نی و تازیانه جداش کردن، زنها رو سوار ناقه ها کرد، بچه هاشونو بغلشون داد، اما وقتی نوبت به خودش رسید، دیگه کسی نبود کمکش کنه، یه نگاه به طرف گودی قتلگاه، زبان حالش این بود، داداش پاشو، زینبت میخواد سوار ناقه بشه یه نفر محرم نداره، حسین..*

نوای کاروان هر دم زند آتش به جانم
خدایا بر زمین مانده تن آرام جانم

روان با شور و شِینم
خداحافظ حسینم

رفتم من و هوای تو از سر نمی‌رود
داغ غمت ز سینه ی خواهر نمی‌رود

میروم از کربلایت
میسپارم بر خدایت

«ای حسین جان »