روضه و توسل ویژهٔ شهادت امام رضا اجرا شده به نفسِ سید رضا نریمانی

*امشب برای امام رضا بلند بلند گریه کنید
راه افتاد از مجلس مأمون میخواد برگرده ، اما اباصلت میگه هی دیدم بین راه رو زمین مینشینه ،هی بلند میشه رو زمین میشینه بعضیا میگن این مسیرو امام رضا پنجاه بار رو زمین نشست و بلند شد شاید هر باری که می خواست از زمین بلند بشه شاید هی زیر لب می گفت مادر.....آه مادر، به من زهر خورونده اینجوری زمین خوردم، خودم‌ می دونم زهر خوردم حالم بهم ریخته ست. اما بمیرم برات بی هوا زدنت زمین خوردی ، قربونت برم که بی هوا زدنت، نمیدونم‌ چجوری زدن مادر ما رو..دیدی تو‌ دعواها من ندیدم کسی تو گوش کسی بزنه زمین بخوره، نمیدونم چجوری اون نامرد تو‌ گوش مادر ما زد هم زمین خورد هم وقتی تو صورت مادر زد گوشواره شکست...*

ساحت عرش غرق غمهابود
جگری در حصار سَم ها بود
ناله ی او به آه بند شده
داد انگورها بلند شده

هر چرا خورده بود پس می زد
من بمیرم نفس نفس می زد
هی نشست و بلند شد در راه
تا زمین خورد گفت: وا أماه

آه با مادرش چه بد کردند
چادرش را همه لگد کردند

خاتم عشق بی نگین افتاد
با سر و صورتش زمین افتاد

در دل شیعه ها شرر انداخت
با عبایی که روی سر انداخت

سینه ی او مسیر سوختن است
اثر زهر تشنه لب شدن است

*هی میگفت جگرم می سوزه، خدا رو شکر اگه آقامون جگرش می سوخت اباصلت بوده اونجا، حتما ظرف آبی دست امام رضا داده، حتما وقتی آقامون میگفت جگرم،آب به آقاداده، اما یه آقایی سراغ دارم هی می گفت جگرم، میومد جلو آقا آب میخورد آبها رو زمین می ریخت می گفت ببین حسین آب هست و بهت نمیدم..*

سینه ی او مسیر سوختن است
اثر زهر تشنه لب شدن است

لااقل داده اند تسکینش
پسرش آمده به بالینش

این غریبی که سخت بی حال است
کنج حجره به یاد گودال است

*گفت فرشای حجره رو‌ جمع کن، هر کدوم از اهل بیت آخر کارشون یه روضه برا امام حسین خوندن. چه خبره تو این روضه که اگه امام رضام باشی لحظه آخر باید بگی حسین، ببینم به منم اجازه میدی لحظه ی آخرم بگم حسین.....*

این غریبی که سخت بی حال است
کنج حجره به یاد گودال است

یاد آن تشنه ای که عریان شد
بدنش پایمال اسبان شد

باز هم شکر پا نخورده تنش
نوک‌نیزه نرفته در دهنش

قدر یک نصف روز پیر نشد
شیرخواره اش ذبیح تیر نشد

پای قاتل در آستانه ش نیست
زجر دنبال دخترانش نیست

صلی الله علیک یا عطشان
مقتل میگه افتادی آقاجان

مقتل میگه از مادر آب خواستی
آقا بردن پیرهنت رو راستی

خواهرت به نفس نفس افتاد
خیمه دست شمر و شبث افتاد

پای قاتل در آستانه اش نیست
زجر دنبال دخترانش نیست

همسرش این همه عذاب نداشت
خواهرش غصه ی حجاب نداشت

اهل بیتش ندیده بد دهنی
وسط بزم می نرفته زنی

یا اباعبدالله!
مظلوم بودی و
از آب فرات محروم بودی و
تنها بودی و
فکر خیمه ی زنها بودی و

حسین جان تا حالا
از این خونواده زنی رو نبردن اسارت

افتاد انگار داره
دست و پا می زنه
ای داد، انگار، داره ، مادرو صدا می زنه

ای وای، زهرا، اومد نبینه کاش چطور
داره شمر با خنجر بی هوا می زنه

خنجر روی حنجر،
نا نجیب نشسته روی تنش
ضربه پشت ضربه
داره میبره سرو از بدنش

سرو جدا کرد واویلا علی الحسین
تن و رها کرد واویلا علی الحسین
این بدنش رو، روی خاک کربلا
سوا سوا کرد واویلا علی الحسین

«مقطع الاعضا، حسین.....»