آتش هجران

سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم           دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم

گاه پروانه صفت سوختم از هجر رضا                      گاه شمع مرا سینه ی سوزان چه کنم

سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم           دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم

آرزویم یبه جهان دیدن روی پسر است                    سوختم سوختم از آتش هجران چه کنم

سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم            دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم

کنج زندان بلا گشته زهجران رضا                          تیره تر روز من از شام غریبان چه کنم

سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم           دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم

نه رفیقی به جز از دانه ی زنجیر مرا                    نه انیسی به جز از ناله و افغان چه کنم

سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم         دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم

به خداد دوری معصومه و هجران رضا                   می کشد عاقبتم گوشه ی زندان چه کنم

سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم         دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم

از وطن کرده مرا دور ، جفای هارون                من دل خسته ی سر گشته ی هجران چه کنم

سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم           دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم

گلی از خار ندید این همه آزار که من                 دیدم از طعنه ی این مردم نادان چه کنم

سر شب تابه سحر گوشه ی زندان چه کنم       دل آشفته چه ، گیسوی پریشان چه کنم

 سرنگون کاش می شد خانه ی هارون پلید

که چنین کرد مرا بی سر و سامان چه کنم

                                                            ***                               (رضائی)