سینه زنی واحد _ ویژۀ شَهادت اباالرِضا آقا موسی ابنِ جَعفر علیه السلام _ کربلایی محمد حسین پویانفر

با فغان و شور و شین
تا به شهر کاظمین
دل می‌زند پر

(در عزای شاه دین
می‌زند روح الامین
بر سینه و سر ) ۲

( شیعه برپا کن عزا
کشته شد مولای ما
موسی بن جعفر ) ۲

در نوا و زمزمه
گریه کن با فاطمه
همراه حیدر

( دلها پریشان
هر دیده گریان ) ۲

شد کار اهل آسمان ، فغان و زاری
زهرا نماید زین عزا ، خون از دو دیده جاری

( آه و واویلا ۲
موسی بن جعفر ) ۲

کاظمین در ولوله
جسم او در سلسله
آه و واویلا

دل شده پر از شرر
گشته تخته ای ز در
تابوت آقا

( صورت او نیلی است
جای ضرب سیلی است
مانند زهرا ) ۲

چون گلی پژمرده او
تازیانه خورده او
از ظلم اعدا

( وای از زمانه
از تازیانه ) ۲

بال و پرِّه او شکسته دشمنش ز کینه
چون مادرش زهرا میان کوچه‌ی مدینه

( آه و واویلا ۲
موسی بن جعفر ) ۲

شد نمایان در برش
یاد جد اطهرش
در کنج زندان

عالمی در شور و شین
تازه شد داغ حسین
شاه شهیدان

( همچو عاشورا نشد
دخترش تنها نشد ) ۲
در بین عُدوان

( گرچه زار و خسته او
سینه اش نشکسته او ) ۲
با سُّم اسبان

( محشر به پا شد
چون کربلا شد ) ۲

اما حسین در کربلا ، سر در بدن ندارد
عریان میان خاک و خون ، بر تن کفن ندارد

( آه و واویلا ۲
موسی بن جعفر )