مدح و مناجات_حضرت اباعبدالله علیه السلام_استاد حاج منصور ارضی

اللهم انی اسئلکَ بحَقّ المولود فی هذا الیوم ... *قبل از اینکه به دنیا بیاد زمین و آسمان و اهلش براش گریه کردن اون روز فطرس پناه برد به گهواره امروز ما از همین جا به قبرش پناه می بریم ...*

 

گناه،پشتِ گناهُ و گناه ، پشت گناه

چه توبه ای؟!که فقط هست آه،پشت گناه

جوانی است زمانِ رسیدنِ به خدا

جوانی ام همه اش شد تباه،پشت گناه

رجب گذشت یکی هم به داد من برسد2

چرا که نیست دلم رو به راه ، پشت گناه

رسید سوی من آقا و رفت از دستم

دوباره روزی دیدار ماه،پشت گناه

حکایتی است پر از دردِ خنده،عاشقی ام

دو چشم خیسِ نشسته به راه پشت گناه

دلیل دارد اگر سر به زیرو غمگینم

به پیش یار شدم رو سیاه،پشت گناه

گناهِ هیچ کسی نیست،با خودم قهرم

همیشه رفته سر من کلاه،پشت گناه

چقدر گفتمت ای دل بروبه کرب و بلا

حرم نرفته شدی بی پناه پشت گناه

قلمم رابده در جامْ مُركّب بزنم

به هوای سرِ گیسو به دلِ شب بزنم

آنقَدَر كاسه چشمم شده آلوده مِی

كه محال است به پیمانه دگر،لب بزنم

پَرِ فُطرس به پَرَمْ خورده هوایی شده ام

سَرِ سجاده نشستم كه دمْ از ربّ بزنم

من گدا هستم و زهرا و علی خواسته اند

حلقه را بر درِ این خانه مُرتب بزنم

مثل مستی كه فقط عاشقِ ساغر زدن است

بندگی كردنِ من در گِرُوِ در زدن است

دَرِ این خانه فقط سوخته پر می آید

دَرِ این خانه گدا وقت سحر می آید

به سر و رویِ غلامانْ بِنِشین دقت كن

هر كسی آمده زیبا به نظر می آید

رو سیاه آمده اینجا و به او گفته شده

آخرش نوكر خوبی زتو در می آید

هركسی عبدحسین است نه ازروی صراط

روز محشر كه شد از زیرِ گذر می آید

نامه ی ما همه از قبلْ ، نگارش شده است

هر كسی نوكر آقاست سفارش شده است

كاش می شد بشوم مَحْرَمِ اربابْ،حساب

سگ این خانه شوم آدمِ اربابْ،حساب

این همه مُرده كجا و دَمِ عیسایِ مسیح

می كند آن همه را یك دمِ اربابْ،حساب

قَدرِ بالِ مگسی اشك رساندند و سپس

باز كردیم به رویِ كَمِ اربابْ،حساب

 

*روایت داریم قیامت یه عده خوبان حسرت میخورن چرا بیشتر برا ابی عبدالله گریه نکردم*

 

می كِشند از همه ی خَلْق حساب اما بعد

می كند روز جزا با همه اربابْ ، حساب

تا قیامت همه جا د‌ُوْرُ و برِ فاطمه ایم

چون نظر كرده شخصِ پسرِ فاطمه ایم

نیست بیچاره و رسواتر از این بَردِه كسی

نیست غافل به خدا یارِ من از دردِ كسی

قبلِ هجران همه ش وصل به من داده شده

قبل ازاینكه اینكه برسد درد،دوا كرده كسی

آخر نامه ی عشاق مرا جا بدهید

به امیرم بنویسید:سر آورده كسی ...

آخر عشقِ حسین اولِ دیوانگی اَست

كه ندیده است درافلاك از این پرده كسی

شورِمان  در وسطِ حلقه هیأت بالاست

پرچمِ سینه زنش روز قیامت بالاست

رو زدم گر به كسی روی مرا زد به زمین

پَرِ من سوخت وخوردم همه جابدبه زمین

گرد و خاكِ حرمش را بِكُنم با چه عوض؟

با بهشتی كه نوشتند می ارزد به زمین

خوردنِ گندمِ ممنوعه به ما خِیْر رسانْد

با سرش عاشق دیوانه اش آمد به زمین

 

*اول عاشق حسین آدم ابوالبشر بود،همه نوشتن،سیصد سال گریه کردن از خوف خدا ،یه چند لحظه برا حسین گریه کرد رفت*

 

می شود زیر و زِبَر مثل جهنمْ ، دنیا

اگر این كرب و بلا نیز نباشد به زمین

می شوم زائر ارباب كمن زار الله

هر كه دارد هوس كرب و بلا بسم الله ...

جای این اشك فقط كوثر و زمزم بخرید

شادی هردو جهان چیست؟فقط غم بخرید

 

بِنِشنید سرِ جاده بگویید آقا ...

 

همه را مثل گداهای خود از دَم بخرید

رفت سرمایه من ، بارِ من آفت زده است

مثل هر بار ، كمی بار مرا هم بخرید

سَرِ این سفره مرا یك شبه مهمان كنید

 سَرِ این سفره مرا قبْلِ مُحرّم بخرید

گره رویِ گره دارم به خدا محتاجم

به هوای حرمِ كرب و بلا محتاجم

بر سرِ شاهْ دگر شورِ مِنا افتاده

كاروان در گذر حادثه ها افتاده

اثر ناله ی زهرا همه جا پیچیده

آشِ نذریِّ حسین است چه جا افتاده

چرخِ عُمرِ علی اصغر كه نچرخیده هنوز

می شود گفت كه حالا به صدا افتاده

وسطِ خیمه ، زنی تا به سحر بیدار است

این رباب است كه دیگر به دعا افتاده

شده آیینه دِقِّ دِلِ اربابْ،رُباب

می شود بی علی اصغر به خدا آبْ ، رُباب

 

*قنداقه شو به دست پیغمبر دادن،بابا فقط یه نفر اینطوری بود،همه ائمه و دیگر اهل بیت وقتی قنداقه رو میدادن یا پیشانی رو میبوسیدن یا صورتو فقط وقتی ابی عبدالله رو دیدن پیغمبر داره گلوشو میبوسه ...

پیغمبر بوسید گلو،امیرالمومنین،زهرا و حسن،همه بوسیدن تا بوسه ی آخر که زینب بوسید لذا هرکاری کرد قاتل سر جدا نشد،بوسه ها تاثیر گذاشت، ولی امام رضا فرمود حالا که سر از جلو بریده نشد از قفا سر از بدن جدا ...