مدح و توسل _ ویژۀ میلادِ حضرتِ اباعِبدالله الحُسین علیه السلام _ حاج احمد واعظی

صبح این جمعه پُراز انوارِجان بخشِ جمیل

گوییا مارا زعشق وآرزوهامشگل یست

مشعلی که ازنور او قلبُ دل ما منجلیست

روز میلادِ پر از نورِحُسین بن علیست2

شُکرحق امروز سرمستِ نگاه او شدم

زائرِ کرببلا و خیمگاهِ او شدم ....

هر دلی بانامِ او مستِ توسل میشود

رهروانِ عشق را رَمزِ تکامل میشود

غنچه میگوید حسین وا میشود،گل میشود

عشق یعنی روزها از صبح تاشب باحسین

عشق یعنی سالها بی تاب وتب باحسین

عشق یعنی مهربانی های زینب باحسین

عشق یعنی ابوفاضل مودب باحسین

 

*قربونِ نامِ زیباش برم ... تو همون روزهای اول بود نمیدونم کدامیک از روزها بعد ولادتِ آقا ، مادرش زهرا مشغول کارخونه ، آقازاده تو گهواره ... یه وقت بی بی متوجه گهواره شد اومد جلو دید حسین نیست  .... سراسیمه اومد پیش رسول خدا ، باباجان حسینم نیست .... عزیزِ تازه به دنیا اومدم تو گهواره نیست ؟؟؟

اشکای مبارک بی بی لرزید رو گونه های مبارکش ،حبرئیل نازل شد ....السَلام علیکَ یا رَسول الله ....فرشته های آسمان ها عرض سلام دارن گفتند : سلام ما را به حبیبۀ خدا برسان . بگو یازهرا ، آرام باش مادر ... نگران نشو .... بی بی جان بالایی ها مشتاقِ زیارت حسین بودن و هستند . حسینِ شما رو بردیم بالا ، بالایی ها زیارت کردن ،برگردید بی بی جان ، خونه است توگهواره هست بی بی برگشتند ، دیدند حسین تو گهواره با لباسها ی بهشتی ، معطر به عطر بهشتی بغل کرد بی بی عزیزشو،کجا رفتی قربونت برم .... عزیزدلم ....نمی خوام روز عیدی روضه بگم ، همین یه جمله و التماسِ دعا .... آی بی بی جان چند لحظه حسینُ ندیدی نگران شدی  .... اما بی بی جان کجا بودی کربلا ..... امان از دلِ رباب ....حسین .......