مدح زیبا_ ویژۀ میلادِ حضرتِ اباعِبدالله الحُسین علیه السلام _کربلایی حسین سیب سرخی

ای قبله ی عوالم بالا حسین جان
ای شعله شعله آتش دلها حسین جان
حاء سین و یا و نون خدا یا حسین جان
ماییم و هر نفس نفس ما حسین جان
یک واژه است لذت دنیا حسین جان

هرچه به دل به سینه به سر داشتی علیست
ذکری که در تمام سحر داشتی علیست
نامی که در گشودن در داشتی علیست
جانت علیست هرچه پسر داشتی علیست
ای سر به پات رفته به مولا حسین جان

چشم تو گشت و از همه ما را خطاب کرد
لطفش بلند که کار صواب کرد
هرکس که بندگی تو را انتخاب کرد
او را نگاه مادرت عالی جناب کرد
گفتیم بعد حضرت زهرا حسین جان

مست است آنکه بر درِ میخانه ایستاد
مرد است آنکه تا تَهِ پیمانه ایستاد
سر نیست آن سری که روی شانه ایستاد
در پای عشق جز تو که مردانه ایستاد؟
آن کیست غیر زینب کبری حسین جان

 

*صدا زد :یا رسول الله! این طفلی که در رحم منِ حرف میزنه.چی داره صدا میزنه فاطمه جان!؟
باباجان! یه صدایی میزنه،هی میگه:"اَنَا الغَریب،..." چرا دخترم داری گریه می کنی؟
بابا جان یا رسول الله! حرف دیگه ای که میزنه جیگرم  رو آتیش زده،
هی صدا میزنه" اَنَا العُریان،اَنَا العَطشان..."

 

تو میرسی و با تو خبر ها یکی یکی
لبخند میزنی به پسرها یکی یکی
افتاده اند پیش تو سرها یکی یکی
با ماه هاشمیت قمرها یکی یکی
عباسَ نوکرم شبِ فردا حسین جان

ما پیر میشویم شبیهِ حبیبِ تو
شبهای جمعه ایم پُر از بوی سیب تو
امشب سلامِ ما به لبِ بی نسیبِ تو
ما را که کُشته است صدای غریب تو
جان خواستی به چشم بفرما حسین جان

شاعر:حسن لطفی