ذکر توسل و مناجات ویژۀ روزهایِ پایانی و وداع با ماه مبارکِ رمضان به نفس حاج حسین سازور

سائل از عمر سحر کاش دمی بردارد

در ره منزل اقبا ، قدمی بردارد

 

گاه باید نفسی خرج کند زاهد شب

گاه باید ز دل کس ، المی بردارد

 

بر دلِ دلبر خود بار نمی افزاید

آنکه از سینۀ دلدار غمی بردارد

 

می برد قافله ها را به سلامت سوی خیر

آنکه از چشمۀ اخلاص نمی بردارد

 

خود پرستی نکند آنکه خدا را بشناخت

اهل دل دست دل از هر صنمی بردارد

 

نیست برخواهش دل روزی هر سفره حلال

مگر آن لقمه ز خوان کرمی بردارد

 

بار سنگینِ منو یک سفر طولانی

کیست از دوشِ دلم بارِ کمی بردارد

 

الهی العفو ...

 

قدر را قدر ندانستم و از دستم رفت

کیست از بار گرانم نغمی بردارد ؟

 

*آیا من دیگه شب قدر و می بینم؟ ایا من ماه رمضانُ دوباره می بینم؟

یه شبِ دیگه ما مهمانِ ماه رمضانیم ..*

 

تا بگویند همه ظرفِ مرا هم بشکست

دلم از تیغِ غمش کاش خمی بردارد

 

دل دیوانه پس از ماه مبارک چه کند؟

پرِ پرواز به سویِ حرمی بردارد ...

 

*یا اباعبدالله .. امشبُ و فردا شب بیشتر باقر نمانده ..

برا من بنویس یه سفرِ کربلا بیام آقا ...*

 

راه قدس از نجف و کرببلا می گذرد

وقت آن است که زائر علم ی بردارد

 

الهی بالحسینِ الهی العفو ...