مناجات با خدا ویژۀ وداع با ماه شعبان المعظم بنفس حاج محمدرضا طاهری

فکری برای وضع بد این گدا کنید باشد قبول من بدم اما دعا کنید

هر کار می کنم دلم احیا نمی‌شود قرآن به نیت منِ بیچاره وا کنید

بی دردی‌است دردِ من در به در شده بر درد عشق جانِ مرا مبتلا کنید

برگشته‌ام به سویِ شما ایها العزیز در خیمه‌گاه خویش مرا نیز جا کنید

بی اِلتفاتِ دوست تقلا چه فایده؟ قدری به دست و پا زدنم اعتنا کنید

در پشت خانۀ تو نشستن مرا بس است اصلاً که گفته حاجت من را روا کنید؟!

یابن الحسن به حرمتِ شاه نجف مرا آمادۀ ورود به ماه خدا کنید

لطفی کنید ، با همۀ رو سیاهی‌ام در راهِ زینبیه سرم را جدا کنید

أسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذِي لاَ إلَهَ إلاَّ هُو

الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ ذُوالجَلالِ وَ الإِكْرامِ

وَ أَسْألُهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَىَّ تَوْبَةَ عَبْدٍ ذَلِيلٍ خاضِعٍ فَقِيرٍ

بَائِسٍ مِسْكِينٍ مُسْتَكِينٍ مُسْتَجِيرٍ

لَايَمْلِكُ لِنَفْسِهِ نَفْعاً وَلَا ضَرَّاً وَلَا مَوْتاً وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُوراً ..

الهی العفو ...