مدح خوانی _میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام_حجت الاسلام میرزامحمدی

در کرم خانه ی حق سفره به نام حسن است

عرش تا فرش خدا رحمت عام حسن است

بی حرم شد که بدانند همه مادری است

ورنه در زاویه ی عرش مقام حسن است

هرکه آمد به در خانه ی او آقا شد

ناز عشاق کشیدن،ز مرام حسن است

حرم و نام و وجودش همه شد وقف حسین

هرحسینیه که بر پاست خیام حسن است

دست ما نیست اگر سینه زن اربابیم

این مسلمانی ایران ز کلام حسن است

تا زمانی که خدایی ، خدا پا برجاست

پرچم حسن ، حسن در همه عالم بر پاست

***

مجموعه ی صفات خدا می شود حسن

اسماء ذات وقت دعا می شود حسن

جبریل هم به رتبه ی ما غبطه می خورد

وقتی که همنشین گدا می شود حسن

این رنگ سبز ، رنگِ مقام سیادت است

امروز سیدالشهدا می شود حسن

از برکت حسین حسین گلوی ما

یک روز می رسد همه جا می شود حسن

*از تو کوچه عبور میکرد،جزامیا بهش گفتن آقا میشه با ما هم غذا بشید؟ از مرکبش پیاده شد کنار سفره ی نان خشک اینها نشست، بعد که خواست بلند شه بره، فرمود حالا باید به دعوت من لبیک بگید ، دونه دونه تون باید بیاید منزل من سر سفره ی من ، با من هم نشین باشید ...*

جبریل هم به رتبه ی ما غبطه می خورد

وقتی که همنشین گدا می شود حسن

صدتا پسر به فاطمه روزی کند خدا

یا میشود حسین و یا می شود حسن ...

معلوم بود از حسد دشمنان او

روزی بدون صحن و سرا می شود حسن

یا حسن و یا حسن و یا حسن ، یا حسین