سرود ویژۀ میلاد امام حسن مجتبی علیه السلام بنفسِ آقا سید مهدی حسینی

تو اولین امام زاده ای ، بزرگ زاده ای تو در مسیرِ هر گدا خودت کنارِ جاده ای حوالۀ مرا به دستِ این و آن نداده ای آقاجان

حسن رسیده حُسن را به دلبران نشان دهد کریم آمده به سفره ی فقیر نان دهد فرشته میرسد که گاهواره را تکان دهد نبی نشسته تا به گوشِ این پسر اذان دهد

بدونِ نام مرتضی اذان سرودِ باطلی ست اذانِ مصطفی فقط ترانه ی علی علی ست

تو و حسین معنی حقیقیِ برادرید تو و برادرت بزرگ خاندانِ حیدرید امیدهایِ مرتضی عزیزهایِ مادرید عزیز های مادرید ..

به من که نوکرِ تواَم ثواب میدهد حسین صدا که میزنم حسن جواب میدهد حسین

قلندرانه یا حسن حسن کنیمُ بعد از آن لباسِ سبزِ نوکری به تن کنیمُ بعد از آن به شوق ترکِ خانهُ وطن کنیمُ بعد از آن ایادیِ سقیفه را کفن کنیمُ بعد از آن

علم به دست با شعار یا امیرِمومنین مدینه ای درست میکنیم تو بیا ببین

و غرق میکنیم نسلِ باطلِ ثمود را و سر به نیست میکنیم دولتِ یهود را به خاک میزنیم پادشاهی سعود را و سر به نیست میکنیم دولتِ یهود را تمام میکنیم کار ناتمام مانده را به قدس میبریم بیرق به شام مانده را

به من که نوکرِ توام ثواب میدهد حسین صدا که میزنم حسن ، جواب میدهد حسین