شب یتیمی

مـــــــنــــــاجات علی از سوی نخلستان نمی آید

صــــــــــدای دلـــنشین شاه اِنس و جان نمی آید

بـــــــجای صوت قرآن چون شده كز خانه حیدر

نـــــــــــــوائی جــز صدای ناله و افغان نمی آید

بـــــه فرق مظهر حق و عدالت ضربتی خورده

كـــــــــــــه امید حیات از آن شه مردان نمی آید

علی در بستر مرگ است و مشغول نماز امشب

بــــــــگو خــادم به مسجد خسرو خوبان نمی آید

یتیمی دامـــــن مــــــــــادر گرفته اشك می ریزد

كه ای مـــــــادر چرا غمخوار ما طفلان نمی آید

بـــه چشم تر، بَره سر می كشند بیچارگان امشب

كـــــه یا رب از چه آن مولای درویشان نمی آید

حــــــكـــیم از دیـــــــدن زخم علی نومید گردیده

حَـــــسن را غیر یــــــأس از گفته نعمان نمی آید

                                                                                           <طالع>