بود آبروی عرش غبار حرم حیدر کرار

بود آبروی عرش غبار حرم حیدر کرار

رضای دل حق از سر لبخند علی باشد

و غمگین شود از درد و غم حیدر کرار

بود خشم خدا بر لب تیغ دو دم حیدر کرار

رسولان الوالعزم نمک خورده ی

 جود و کرم حیدر کرار

امیری و دلیری و همه کاره ی خلقت

شدن این ها همه یک لطف کم حیدر کرار

بدانید اگر کعبه شده قبله

 فقط بوده ز یمن قدم حیدر کرار

یا علی ابو تراب ...

و این شاه علی باشد و عالم به کف اوست

خدایی شدن عالم هستی هدف اوست

همه آبروی اهل زمین اهل سما از شرف اوست

بدانید همه مرکز عالم نجف اوست

علی کیست همانی که خدا خوانده

 ثنایش دریده دل کعبه به هوایش

علی کیست همانی که نوشته به روی

درب بهشت این سخن از خط خدایش

شود داخل آن هر که بود در دل او مهر و ولایش

من ذره دریدم دل خود را به هوایش

علی کیست همانی که بود

عالم و آدم همه مستند ز جامش

و نشسته دل زارم چو کبوتر لب بامش

علی کیست همانی که خداییست کلامش

و مرامش و نمازش و قنودش و سجودش و قیامش

علی کیست همانی که خدا داده سلامش

علی کیست همان صاحب دل ها

و همان مالک عقبا

و همانی که خدا داده به او هستی خود را

و هستی خدا کیست به جز حضرت زهرا

یا علی ابو تراب ...

همانی که خدا داده به او هستی خود را

و هستی خدا کیست به جز حضرت زهرا

علی کیست همانی که

دهد خاتم شاهان گدا را و

همانی که حسینش به جهان

 کرده علم کرب و بلا را

و همانی که ابالفضل از اون

 درس گرفته است وفا را

همانی که بود همت او غیرت

 او هیبت او در نفس زینب کبرا

همان زینب کبرا

که با خطبه مردانه طرفدار علی گشت

و زان خطبه خداوند بدهکار علی گشت

یا علی ابو تراب ...